Na hersenletsel is er vaak sprake van een verminderde belastbaarheid. In gewoon Nederlands: Je bent sneller vermoeid en het herstel duurt langer dan eerst. Daarbij is er natuurlijk een verschil tussen lichamelijke vermoeidheid en mentale vermoeidheid.
Tijdens mijn revalidatie in de Tolbrug heb ik twee boekjes van de module “Niet rennen, maar plannen” doorgewerkt. De inhoud was confronterend.
Er wordt een onderscheid gemaakt tussen drie soorten gevolgen van hersenletsel.
- Lichamelijke gevolgen
- Gevolgen op het gebied van denken (cognitie)
- Gevolgen op het gebied van gedrag en emoties
Dat er bij mij lichamelijke gevolgen zijn is duidelijk te zien aan de manier waarop ik loop. Dat ik op het gebied van gedrag en emoties ben veranderd is ook helder; Ik ben meer op mezelf gericht, heb minder behoefte aan sociale contacten en toon minder initiatief.
Dat er ook cognitieve gevolgen zijn vind ik moeilijker om te accepteren. Maar de waarheid is dat ik snel ben afgeleid en moeite heb met het echt doorgronden van wat ik lees.
Gelukkig heb ik wel weer meer plezier in het schrijven. En… wie schrijft die blijft.
Eerdere blogs kun je teruglezen in de rubriek Revalidatie.
Het is me duidelijk dat je een lange adem moet hebben, Reinoud. En veel geduld. Gelukkig kun je je richten op het positieve: schrijven is niet alleen fijn maar het helpt ook om je focus duidelijk te houden. Ik wens je een goede decembermaand met vele lichtpuntjes (en natuurlijk ook voor daarna). Lieve groet van Marjan
Jouw realiteit is confronterend, knap hoe je positief eindigt.
Wie schrijft die blijft Reinoud!
Groetjes Helma