In Memoriam Richard van Hezewijk (1925-2020)

Heden ten dage is het publieke debat nogal gepolariseerd. Zijn uitvaart is dan op YouTube, maar het is maar goed dat Richard van Hezewijk nooit op Social Media zat, want hij zou het hélemaal niks vinden.

Richard was een man van de nuance, een man van de gulden middenweg. Als gemeentesecretaris had hij natuurlijk geleerd als geen ander te laveren tussen de verschillende partijen. In zijn tijd waren dat er gelukkig nog niet zo veel.

Richard liet zich graag goed informeren. En op basis van gedegen informatie, dus geen fake-news, kwam hij dan tot een weloverwogen oordeel. Tot voor kort las hij dagelijks het Brabants Dagblad en het NRC.

Voor de gemeenteraadsverkiezingen van 2018 vulden we samen de stemwijzer in. Het viel me op hoe duidelijk hij wist wat hij vond. Zonder aarzeling gaf hij antwoord op de 30 stellingen en het deed mij deugd dat mijn partij als goede tweede uit de bus kwam, kort achter zijn eigen partij, het CDA. Hij was het echt niet altijd eens met de partijkoers, maar het woord TROUW stond met hoofdletters in mans karakter geschreven en hij was al zeker meer dan 60 jaar lid.

Nadat ik zo’n 14 jaar geleden als schoonzoon in de familie kwam heb ik vele gesprekken met hem gevoerd. Over de lokale, de landelijke en de wereldpolitiek. Het viel me de laatste tijd wel op dat hij steeds vaker geen mening had. Dat was dan niet uit desinteresse, maar gewoon omdat hij vond dat hij eigenlijk te weinig informatie had om zich een echt oordeel te vormen.

Maar de Richard die ik me herinner is de man met een mening. De man met ondeugende ogen en een zuinige glimlach. De man die boven zijn krantje met zijn sigaretje brandplekken in het tafelkleed maakte. Ook zal ik zijn karakteristieke wegwerpgebaar nooit vergeten als het over lieden als Donald Trump, Boris Johnson of Thierry Baudet ging.

Ik ben blij dat je mijn schoonvader was.

Tekst uitgesproken bij de de Uitvaart in de Kathedrale Basiliek Sint-Jan Evangelist te ‘s-Hertogenbosch.

Lees hier een bericht van Bastion Oranje.

Lente



Toen ik om 6 uur wakker werd hoorde ik ganzen overvliegen. Om half 7 had ik de krant doorgebladerd. Ik opende de gordijnen en zag dat het mistig was. Daarna zag ik het appje van een vriend.

Gisterenavond schreef hij nog. “Ik durf geen TV te kijken vanavond, ik zie het morgenochtend wel in vijf kranten.” Hij brengt de krant rond iedere morgen.

Uit het appje van vanmorgen leerde ik dat het lente was. Via de site wetenschap.info.nu leerde ik dat die gisteravond om 21.58 al officieel is
begonnen.
Dat is vreemd dacht ik. De lente hoort toch in de ochtend te beginnen. Ik zette een kop koffie en dacht aan wat een wijze man mij gisteravond zei. “Een mooie omgeving is heel belangrijk”.
Dat klinkt beter dan een tekst die ik gisteravond nog las op Social Media.



Ik besloot Bram Vermeulen op te zetten.


https://youtu.be/Ek2XEJiMOdc

Het is lente!


Het is vandaag ook de Dag van de Leerplicht. Mijn blog leerrecht kunt u hier lezen. Fijne dag vandaag!





Het hoogst haalbare


#veurklets in de Knillispoort, 21 februari






Hallo allemaal wat fijn dat u er bent!



Het geheim van een goede klets is de timing. Toen ik in
december Bart Eigeman belde om te zeggen dat ik dit jaar wel de veurklets wilde
doen antwoordde hij niet diplomatiek. Dan ben je potdomme 10 jaar wethouder geweest. Hij
zei: wat een goede timing.



Zo die is binnen dacht ik maar daarna zei hij iets
opmerkelijks.  Hij begon een beetje te
stotteren en zei “Ja jongen je hebt maar
een paar minuten en het is een hele verantwoordelijkheid want je mag niet het
gras voor de voeten van de deelnemers wegmaaien.”
Hoe kun je dat nu zeggen
als  oud Groen Links Wethouder dacht ik,
want vers gemaaid gras ruikt
verrukkelijk.



Maar
goed, Bart is nog een wethouder van de ouwe stempel. Met
hem kun je afspraken maken. Dus toen ik vertelde dat ik mijn veurklets op
arbeid therapeutische basis wilde doen was dat geen enkel probleem. En het is
dus ook niet erg als ik na mijn klets 
gelijk naar huis ga, ik kan namelijk niet zo goed tegen drukke ruimtes.
Dus deelnemers en jury, wees niet beledigd als ik eerder weg ben vanavond.


Hallo allemaal wat fijn dat u er bent, maar u moet weten ik
kom uit het onderwijs en ik ben ook nog van de ouwe stempel dus vanavond kom ik
college geven. Niks interactie, geen speelse lesvorm of een verantwoord
onderwijsgesprek. Ik ga gewoon frontaal lesgeven.

Mijn college gaat over het hoogst haalbare en onderdeel is ook nog een korte workshop KIJKEN
ZONDER OORDEEL.
Ja, ik ga wel een beetje met de tijd mee.

In het onderwijs moeten we tegenwoordig alles
registreren en het is een goede gewoonte om ons eerst even lekker sjagrijnig te
maken over de mensen die er niet zijn. Een lesuur van 50 minuten bestaat
tegenwoordig uit 45 minuten registeren en 5 minuten effectieve onderwijstijd


D66

VVD

CDA


Bosch Belang
SP

BVP
Lokaal
Gestemd

PvdA

Groen
Links

De
Bossche Groenen

50
PLUS

Leefbaar
’s-Hertogenbosch

Lokaal
Liberaal ’s-Hertogenbosch,

Buitengewoon
Ongewoon

PVV

Knillis

Gewoon
Gedreven


Goed, het hoogst
haalbare

Wat het hoogst haalbare is, dat is voor ieder mens anders.

Ik heb het hoogst haalbare vorig jaar al bereikt want toen
ben ik getrouwd met een Oeteldonks Durske, Ankie wat fijn dat je er bent. Ankie
is weliswaar de dochter van een CDA-er, maar zij is heel ruimdenkend, zij vind
het niet erg dat ik af en toe over andere vrouwen fantaseer, ik fantaseer
namelijk al jaren welke vrouw wethouder gaat worden in onze mooie gemeente.

Zondag was ik een dagje fietsen met haar, we zijn 50plus
immers, maar wat Ankie niet wist was dat wij de route aan het verkennen waren voor de
tweede etappe van de Vuelta in 2020. Onze fietstocht bracht ons langs de KFC, de Heinis, het
trampolinecentrum, iets onduidelijks van het waterschap bij Creveceur,
misschien kan Rob daar nog iets mee voor zijn campagne en toen langs de
Maasboulevard recht naar het wonder van Empel. Maar
Huib, nu las ik vanmorgen in BD dat het wonder van Empel niet voorkwam in de
Vuelta-etappe, maar gelukkig hebben wij Jolanda van Gool, de #potvanempel. En
dat is geen gewone pot he, dat is een pot met een hashtag.

Ik was een paar jaar voorzitter van de Partij van de
Arbeid
, u weet wel die partij waar ze iedere paar jaar een lijsttrekker
strijd uitvechten. Onze partijjournalist heeft mij gewaarschuwd niet uit de school te klappen, maar ik doe dat toch. Bij de PvdA woedt ieder jaar ook een
heftige strijd over wie er mee mag doen aan de politieke klets. En hier zit nu mijn
frustatie want die strijd heb ik de afgelopen jaren jaar na jaar verloren.

En daardoor heb ik het hoogst haalbare in de Bossche
politiek niet gehaald, Want het hoogst haalbare in de Bossche politiek is het
winnen van de politieke klets.

Dus ja dan moet je je verwachtingen bijstellen en daarom
doe ik dus de veurklets.


Een paar jaar hielp ik die jongeman van Slikker een beetje.
Maar wat was ik eigenlijk, was ik zijn spindoctor, was ik zijn slippendrager.
Ik denk dat laatste want toen hij weer een keer had gewonnen twitterde Marianne
van der Sloot een foto met de tekst KONING.

Daar droomt iedere Brabantse man toch van. Dat een
katholiek meisje uit Boxtel je koning noemt.

En ik dacht zondag ook aan Marianne, want na ons bezoek aan
de #potvanempel fietsten we naar huis over het Mariannepad. Dat vond ik gaaf,
ze is nog niet eens wethouder en er is nu al een pad naar haar genoemd.

Eind vorig jaar zat ik een tosti te eten met de
koning in de Graven van Leuven, een heel strategische plek, we zaten nog geen 5
minuten of Judith Hendrikx keek al naar binnen. Maar ergens halverwege de lunch
deed PP mij een ontboezeming. “Ik doe
helemaal niet mee om te winnen, ik doe mee omdat ik het leuk vind.”
Toen
ging ik redelijk door de grond. Heb ik me nu al die jaren uitgesloofd voor die
gast die alleen maar meedoet omdat ie het leuk vind. Ik zou zeggen: zet hem op
Michael Hack!

Marianne, fijn dat je er bent! Wil jij mij helpen. Jij hebt het hoogst
haalbare allang bereikt dus wethouder worden is nu een peulenschilletje. Ik heb
hier een foto en die kreeg ik van Ruud Geven, u weet wel die jongen die in
januari in het clubhuis van de PvdA de zwarte pietendiscussie nog een keer over
gaat doen. Nou Ruud organiseerde ook de World Press Photo Expositie en er was
nog een foto achtergebleven. Een foto uit de categorie OUWE JONGENS
KRENTENBROOD
.

Marianne zou jij die foto omhoog willen houden. Dan maken
we er samen een vorm van aanschouwelijk onderwijs van. Vervolgens gaan we de
foto bekijken ZONDER OORDEEL. Het
gaat er dus alleen om wat je ziet. Ik wil geen oordelen en ook geen interpretaties
horen. En dat is moeilijk, als ik de foto zie heb ik al heel veel oordelen.



Wie heeft deze foto eigenlijk gemaakt vroeg ik me af, want
Jos van Son was toen al in de heg gereden. Paul Kagie postte de foto op zijn
twitter-account met het onderschrift. “Op werkbezoek in het Haagsche.” Op
Twitter reageerde gelijk iemand. Het lijkt wel open monumentendag

Oja, ik zou frontaal lesgeven dus ik zal zelf even kijken
zonder oordeel.

Ik zie 4 mannen, twee met een lange regenjas, 2 met een
kort jackie. De twee mannen met een lange jas hebben een OV-fiets bij zich. En
nou maar zeggen dat het CDA en de VVD niet duurzaam zijn. De mannen met de korte
jackies zijn nu geen wethouder meer. Het hoogst haalbare voor de man rechts was
dat hij oud-wethouder zou worden en dat is hem nu gelukt. Voor de tweede keer
zelfs. Gefeliciteerd Paul.

Maar hij hoeft het nog verder geschopt, want ik was onlangs
samen met Bossche Weetjes op de tribune bij FC Den Bosch en daar hoorde ik de
M-side luidkeels zingen KAGIE IS EEN BOSSCHENAAR.

Dat heeft die  andere
man met een kort jackie niet bereikt. Hij  vertrouwde mij ooit toe dat hij niet terug zou
komen in de gemeenteraad. “Nee, ik ken mezelf, dan wil ik het beste jongetje
van de klas zijn.” Ja in Den Bosch hoef je dat niet te proberen, want die
hebben we al. Maar hij is nu ook oud-wethouder. Eric gefeliciteerd.

En nu hebben we drie nieuwe wethouders, drie mannen. De
ene is van Duurzame Mobiliteit, Talentontwikkeling en
Welzijn, hij doet mee vanavond, de andere van Duurzaamheid, Leefomgeving en
Cultuur, ik hoorde hem gisteren nog in gesprek met Patrick van DTV. En de derde?
Ja de derde houdt van grote stukken vlees op BBQ en is nu aan het leren hoe hij
dat duurzaam moet doen.

Mijn partij zit in de oppositie, maar is gelukkig
lekker bezig. Het beste jongetje van de klas heeft heel arrogant een huis op
Zuid gekocht. Ik dacht dat daar alleen 
oud-wethouders woonden en hij moet nog wethouder worden.  En nu hebben we ook nog een burgemeesterskandidaat
uit West. Ik zei drie jaar geleden al dat dat echt een baantje voor hem was en nadat
hij plaatsvervangend voorzitter van de gemeenteraad was geworden hoefde ik
alleen nog maar een ondeugdelijk trappetje bij Jack Mikkers te bezorgen. Nu kan
Fouad wat praktijkervaring opdoen. 

Geachte jury. Vanavond wordt de Peer
geflankeerd door 2 vrouwen en ik nodig jullie uit om eens buiten de kaders te
denken. Als PP nu weer wint, laat hem dan volgend jaar de veurklets doen, dan
kan ik gewoon meedoen, dat lijkt me harstikke leuk. Misschien is het hoogst
haalbare dan toch nog binnen handbereik. 

Ik wens alle deelnemers veel succes en… ga
vooral op zoek naar het hoogst haalbare.



Marianne bedankt voor je hulp.
Je mag de foto hier in de Knillispoort ergens aan de muur hangen. Dan
is het de komende jaren een uitnodiging aan al die deelnemers die er bij willen
horen.

 

 

 

In Memoriam: Sepideh Haj Modiri

Sepideh Haj Modiri was een buitengewoon krachtige en lieve vrouw. Door een noodlottig ongeval is ze maar 44 jaar geworden. Ze overleed op 29 december 2018.

Onze levenspaden kruisten in januari 2015 en we vormden samen bijna twee jaar het Dagelijks Bestuur (DB) van de afdeling PvdA Den Bosch. Gesprekken met haar gingen altijd ergens over en waren, zoals Jolanda vanmiddag opmerkte, vaak filosofisch van aard. Onze DB-vergaderingen waren eigenlijk een soort intervisiegesprekken waarin we naar elkaars meningen en twijfels luisterden en elkaar stimuleerden in onze keuzes.

Sepideh werd geboren in Teheran in 1974, maar ze praatte nooit veel over het verleden. Als geen ander heeft Sepideh ons geleerd dat je in het leven altijd vooruit moet kijken en daarbij moet handelen vanuit je idealen. Ze had een duidelijk beeld van hoe de samenleving er zou moeten uitzien en leefde naar dat beeld; ze wilde van betekenis zijn voor anderen. Ze was een bescheiden en wijze vrouw en we luisterden graag naar haar. Toen Reinoud haar in januari 2016 mocht interviewen voor de rubriek “Vijf vragen aan…” wilde ze daar alleen aan meewerken als ze zelf de vijf vragen mocht bedenken. De vijf vragen kregen vijf krachtige antwoorden.

Nadat in november 2016 onze wegen weer scheidden spraken we elkaar nog regelmatig en gaf ze ons schouderklopjes en duwtjes in de rug. Meestal was dat telefonisch of per WhatsApp en we hebben dus het geluk dat we veel van wat ze met ons deelde terug kunnen lezen.

Op 22 maart 2018, daags na de gemeenteraadsverkiezingen, schreef ze:

“Jullie hebben hard gewerkt, dank jullie wel”. Daarna: “Dat het landelijk minder gaat met zo een prachtige partij met zulke mooie kernwaarden zegt iets over onze performance. We weten onze boodschap niet goed en gepassioneerd over te brengen. Te veel bescheidenheid past niet meer bij 2018. De kiezer wil horen en zien en verbinding voelen en daar lijken we toch niet in te slagen. Ik hoop dat het de PvdA gaat lukken het imago weer op te poetsen.”

Terwijl we de appjes teruglezen komen eindelijk de tranen. We voelden de afgelopen dagen vooral veel ongeloof. Door onze tranen breekt ook weer een voorzichtige lach door als we de app-geschiedenis verder bekijken. We lezen terug dat Sepideh in haar eentje meer stemmen behaalde dan wij samen. Wij konden niet in haar schaduw staan.

De samenleving heeft een buitengewoon krachtige en lieve vrouw verloren. Wij zullen haar missen. Onze gedachten zijn bij haar man Ronald, haar ouders Touradj en Nazly en naaste familie en vrienden.

Tekst: Jolanda Noordzij en Reinoud van Uffelen
Foto: Leon van den Akker

Sorry

“Sorry seems to  be the hardest word.” Elton John zong het al in 1976. 





Ik ben het niet met hem eens. Er is niks mis met sorry zeggen, sterker nog, het getuigt van moed, leiderschap en empathie om dat gewoon wel te doen. 


De Q-koortsuitbraak in Nederland dateert alweer van 2007 en is voor zover bekend de grootste ter wereld. Onze provincie Brabant werd samen met de provincie Gelderland het zwaarst getroffen. Vanuit Brabant klinkt al lang het verwijt dat het belang van de agrarische sector bij de Q-koortsuitbraak zwaarder is gewogen dan dat van de patiënten. 


Vorig jaar diende Antoinette Knoet van PvdA Brabant een motie in waarin ze opriep tot een groot bevolkingsonderzoek. Zeven andere partijen in de Provinciale Staten schaarden zich achter de motie die unaniem werd aangenomen.  De motie vraagt ook naar een onafhankelijk onderzoek naar de manier waarop Den Haag is omgegaan met slachtoffers van Q-koorts. 


Premier Rutte (VVD) kon vorige week geen sorry over zijn lippen krijgen; “Het is echt geklets dat de overheid harteloos is geweest tegenover de slachtoffers van de Q-koorts.” 


Vicepremier en PvdA-lijsttrekker Lodewijk Asscher zei het gisteren wel toen hij in Den Bosch te gast was bij het Brabants Dagblad.  “De overheid is zo groot dat het soms moeilijk is de menselijke kant van de zaak te blijven zien. Als die hier uit het oog is verloren dan moet je dat kunnen toegeven.” 


In het Brabants Dagblad van vandaag lees ik dat het geen formeel excuus is maar wel een menselijk gebaar.


En zo hoort het ook. Politici dienen hun menselijke gezicht te tonen om in de politieke arena vervolgens de samenwerking te zoeken. 


Dat is wat Antoinette Knoet van PvdA Brabant in de Provinciale Staten deed en dat is wat ook in Den Haag moet gebeuren.


Samen vooruit.


Dit is mijn vierde column in aanloop naar de verkiezingen van 15 maart. De columns eindigen steeds met de woorden “Samen vooruit”, want ik steek mijn politieke voorkeur niet onder stoelen of banken.


Eerder verschenen:


Geen paniek

Een premiersdebat zonder de VVD

Een goede grap 

Onderwijs en Sociaal-Democratie

Een week na mijn 50e verjaardag werd ik gekozen als Afdelingsvoorzitter van PvdA Den Bosch. Sindsdien hebben nogal wat mensen mij gevraagd of ik politieke aspiraties heb en hoorde ik ook een aantal mensen zeggen dat ze niet wisten dat ik ook geïnteresseerd was in politiek.
 
Nou, de interesse in de politiek was er al jaren en met de aspiraties valt het wel mee. Het is wel een bewuste keuze om afdelingsvoorzitter te worden. Als voorzitter kun je immers van waarde zijn in een verbindende en dienende rol en dat is een rol die mij ligt. Dienend aan het grotere geheel, dienend aan de overige bestuursleden en dienend aan de fractie die na ruim vier decennia bestuurlijke verantwoordelijkheid oppositie voert. Verbindend buiten en binnen de partij en gelukkig is de PvdA een partij waar ook het interne debat niet geschuwd wordt en je het dus ook met je eigen partijleden oneens kan zijn, want over die (af)rekentoets heb ik ook zo mijn ideeën. 
 
In mijn visie op onderwijs draait het niet om toetsen.
 
In mijn visie op onderwijs draait het om de drie psychologische basisbehoeften. “Ieder mens is gebouwd om zichzelf te ontwikkelen en heeft een natuurlijke behoefte aan competentie, autonomie en relatie.” zei professor Luc Stevens en in gewoon Nederlands zeg je dan gewoon “Ik kan het”, “Ik kan het zelf” en “Ik hoor erbij”.
 
Ik kan me slecht voorstellen dat er mensen zijn die deze visie niet onderschrijven, ook als ze bijvoorbeeld van een liberale of christelijke partij zijn. Toch kom ik juist bij de PvdA veel mensen tegen die, net als ik, hun dagelijkse brood verdienen in het onderwijs of in onderwijs-gerelateerd werk. Ik vond dat best opmerkelijk. In de publieke opinie wordt immers D66 altijd dé onderwijspartij genoemd. Gisteren las ik een blog van Frank van Hout, bestuurder op het ROC Friesland en ook PvdA-lid. Zijn blog gaf mij de woorden die ik zocht.
 
“Voor sociaaldemocraten is onderwijs van oudsher een belangrijk instrument om te komen tot een rechtvaardiger samenleving. Via onderwijs krijgen jongeren meer kansen dan hun ouders. Via onderwijs komen jongeren hoger op de maatschappelijke ladder. Onderwijs stelt jongeren in staat om actief deelnemer te worden aan het maatschappelijk proces van samenleven en werken. Goed onderwijs is een must.”
 
In goed onderwijs gaat het om de relatie tussen leerkracht en leerling, docent en student, volwassene en kind. Maar het gaat om meer dan dat. Ook de relatie van de mensen in het onderwijs met hun maatschappelijk omgeving is belangrijk. Gemeenten zijn belangrijke partners voor scholen en ook de relatie met het bedrijfsleven mogen we niet vergeten. 
 
We leven in tijden van transities en de PvdA heeft het als regeringspartij zwaar te verduren. We zullen daar vast op afgerekend worden, maar toch is het belangrijk te blijven geloven in de sociaal-democratie. Ik ben er oprecht van overtuigd dat we over twintig jaar blij zijn dat juist de PvdA in deze regering zat. Een regering die een aantal belangrijke beslissingen nam waardoor ons land de komende jaren weer vooruit kan.
 
In tijden van transities worden lokale en regionale samenwerking steeds belangrijker. Dat geldt ook voor het onderwijs. Leren en werken horen bij elkaar en samen moeten we het doen. In mijn werk als Programmamanager Voortijdig Schoolverlaten kijk ik uit naar de samenwerking met de nieuwe wethouders in onze regio. Dat doe ik ook als Sociaal-Democraat en ik zal het daarom niet nalaten op te komen voor kansen en tweede kansen voor kwetsbare jongeren in onze regio.
 
Want het onderwijs is een belangrijk instrument om te komen tot een rechtvaardiger samenleving.