Abu Bakr praatte graag over zichzelf en hij moest daar altijd hartelijk om lachen.
When I come to Holland and I walk with you through the streets everybody will say: Who is walking there next to Abu Bakr.
Ik hoorde het zinnetje iedere drie weken. Via zijn zoon, die werkte als taxichauffeur en ook wat handelde in geestverruimende middelen, had ik hem leren kennen. Voor , ik geloof, 20 Egyptische Pond p.p. kwam hij mijn groep Nederlandse toeristen iedere drie weken aan het eind van de middag ophalen in ons luxe hotel in Luxor.
We reden het platteland op. Mijn groep bestond meestal uit zo’n 20 toeristen en die werden verdeeld over twee pick-up trucks. Die rit was al een ervaring op zich.
Op het platteland zagen we een waterrad in bedrijf en het was een attractie als de Nederlandse toeristen dit werk even overnamen van de os of de ezel. We zagen de irrigatiekanaaltjes, braken suikerriet en mais, proefden wat bananen en natuurlijk waren er tientallen kinderen. Abu Bakr presenteerde zich als een soort grootgrondbezitter: hij deed net of het land van hem was. In werkelijkheid was Abu Bakr gepensioneerd ambtenaar die een paar woorden Engels sprak en wist hoe je geld kon verdienen aan een paar toeristen.
We kregen een flesje koude cola en reden vervolgens in de pick up truck verder naar zijn huis in het dorpje Al Bahadiya. Daar hadden zijn vrouw en dochters een heerlijke avondmaaltijd klaargemaakt. Voor het huis was een afdak en we zaten aan een lange tafel op gammele banken. Het water konden we veilig drinken, het kwam uit een waterput op het erf van het huis, waar ook wat kippen en kalkoenen scharrelden. Abu Bakr liep ondertussen grijnzend rond, hij moest iedere keer weer lachen om zijn eigen grappen.
Als onderdeel van de excursie mochten de vrouwen van de groep altijd even naar binnen om een kijkje te nemen in het lemen huis. Als reisbegeleider mocht ik dat ook. Want Abu Bakr mocht dan de baas spelen, uiteindelijk moest ik het van te voren bij mijn klanten opgehaalde geld natuurlijk gewoon aan zijn vrouw, Um Bakr, betalen. Ze bedankte me altijd met een kus op mijn wang.
In die tijd verdiende ik veel geld met allerlei excursies en commerciële activiteiten, maar aan de excursie naar het huis van Abu en Um Bakr heb ik nooit een stuiver verdiend.
Het was gewoon iedere keer weer leuk en ik kijk er met plezier op terug.
In het Arabisch betekent Abu de vader van. Um betekent de moeder van.
Over mijn reisleiderstijd schreef ik inmiddels zeven korte verhaaltjes. Op mijn website zijn ze te vinden in de rubriek Egypte.
