De verjaardag van Rob Bots (6×11) dreigt vandaag in het water te vallen. Uitgerekend tijdens de eerste Intocht na de #kwexit komt de regen met bakken uit de hemel.
“Er zijn de afgelopen 11 uur al meer millimeters regen gevallen, dan in alle 11 edities voor de #kwexit bij elkaar.”
De Oeteldonker blijft zelf redelijk nuchter onder het weer. Per WhatsApp reageerde hij met de tekst:
Je zou het niet geloven maar na elf uur is het redelijk droog🌟🌈
Of er een causaal verband is met de #kwexit moet nog onderzocht worden.
Het ministerie van Kwexit heeft de aanbesteding van een nieuw informatiesysteem voorlopig on hold gezet. Dat blijkt uit interne documenten waar Trouw, De Groene Amsterdammer, EenVandaag en onderzoeksjournalistiekplatform Investico de hand op hebben weten leggen. Een consortium van diverse bedrijven dreigt het ministerie nu met een claim van honderden miljoenen euro’s.
Het ministerie heeft al jaren problemen door een verouderd IT-systeem. In 2014, dus ruim voor de Kwexit, is er daarom een plan opgesteld om het huidige systeem te vervangen. Er werd daarna met een aantal partijen onderhandeld over de aanbesteding. Sinds anderhalf jaar is er nog één partij over.
Op dit moment is de website www.kwexit.nl wel bereikbaar, maar niet veilig. De gelijknamige Facebook-groep is wel veilig.
Tijd voor nieuw diepgravend journalistiek onderzoek. A.s. zondag voor, tijdens en na de Intocht.
Het evenement Kwexit aan de Dieze, dat dit weekend zou worden gehouden, is gennuleerd. De organisatie stelt op haar website dat er zo weinig kaarten zijn verkocht, dat doorgaan financieel onverantwoord is. Iedereen die al een kaartje had gekocht, ontvangt zijn of haar geld terug.
Het ludieke evenement zou plaatsvinden op stadsstrand de Witte Sieb. De aanleiding was de Kwexit van vorig jaar.
Op het programma stonden ondermeer een zwaaimoment met alle bezoekers op het strand, muziek van bands en foodtrucks met Oeteldonkse specialiteiten.
In 2019 stemden 52% van de Oeteldonkers voor een Kwexit. Diepgravend journalistiek onderzoek op Carnavalszondag leerde mij echter dat de meeste Oeteldonkers helemaal niet wisten waar ze voor of tegen stemden.
Dylan Groenewegen wint de eerste etappe van de Ronde van Valencia. Fabio Jakobsen wordt tweede
Wat een weelde.
De Nederlandse wielersport kent op dit moment twee topsprinters. Het zijn Dylan Groenewegen van Jumbo-Visma en Fabio Jakobsen van Deceuninck-Quick Step.
Beide heren maakten deze week hun seizoensdebuut in de Ronde van Valencia. Drie etappes eindigden in een massasprint. Groenewegen zegevierde 2 keer, Jakobsen 1 keer. Daarmee gingen ze dit seizoen gewoon door met winnen. Jakobsen boekte 7 zeges in 2019. Groenewegen mocht zich vorig seizoen met vijftien seizoensoverwinningen zelfs de zegekoning van het wielerjaar 2019 noemen; niemand won meer UCI-koersen dan hij deed.
Groenewegen won al vier etappes in de Tour de France. (2017 1x, 2018 2x, 2019 1x). Ook won hij in 2018 Kuurne-Brussel-Kuurne. Fabio Jakobsen debuteerde vorig seizoen in de Ronde van Spanje met twee etappeoverwinningen. Ook won hij al twee maal de Scheldeprijs, de Nokere Koerse en werd hij in 2019 Nederlands kampioen.
Dit jaar rijden beide heren de Ronde van Italië. Daar zijn traditioneel veel massasprints.
Vandaag kreeg ik de uitslag van de MRI-scan die eerder deze week werd gemaakt. Mijn hersenoperatie is nu een half jaar geleden.
De uitslag van de scan was positief. Het restant van de tumor was al héél erg klein en is niet of bijna niet gegroeid. Een nieuwe hersenscan is pas over een jaar.
Of mijn bovenbenen zich volledig gaan herstellen weet ik niet. Ik maak me daar soms zorgen over. De neurochirurg herhaalde vandaag nogmaals dat herstel van drukneuropathie lang kan duren. Geduld is een schone zaak.
Maar het goede nieuws van vandaag geeft mij weer wat extra vertrouwen. En dat is fijn!
Ondanks de bosbranden die Australië teisteren gaat de Tour Down Under dit jaar gewoon door. De wedstrijd vindt plaats in Zuid-Australië in de omgeving van Adelaide. De koers bestaat uit zes etappes en duurt van 21 t/m 26 januari. Ook is er op 19 januari al een criterium in Adelaide. De derde en zesde etappe eindigen heuvelop. De overige etappes lijken een prooi voor de sprinters.
Het wielerseizoen wordt natuurlijk pas echt geopend op 29 februari als de Omloop het Nieuwsblad (voorheen Omloop het Volk) plaatsvindt. Maar met de mondialisering van de wielersport wordt er tegenwoordig steeds eerder in het jaar en in verschillende continenten gekoerst. De Tour Down Under is een relatief jonge koers en bestaat pas sinds 1999. Sinds 2012 is er ook een vrouwenkoers.
Winnaar van de eerste editie was Stuart O’Grady. Hij won ook in 2001. De wedstrijd werd 12 maal gewonnen door iemand uit Australië. Vier maal won Simon Gerrans. (2006, 2012, 2014, 2016). André Greipel uit Duitsland zegevierde 2 maal (in 2008 en 2010) in het eindklassement. Daarnaast boekte hij 18 etappezeges. Hij staat ook dit jaar weer aan de start. Titelverdediger is Daryl Impey uit Zuid-Afrika. Hij won ook 2 keer en wel in 2019 en 2018.
Er was ook een Nederlander die de koers won en dat was Tom-Jelte Slagter in 2013. Loes Gunnewijk was succesvol bij de vrouwen en wel in 2014. Ook in 2004 zat er een Nederlands tintje aan de overwinning. Patrick Jonker emigreerde met zijn ouders en kreeg de Australische nationaliteit. Maar Patrick werd geboren in Amsterdam.
De laatste etappe eindigt overigens op Willunga Hill. Richie Porte, overall-winnaar in 2017, is de te kloppen man. In de afgelopen zes edities was hij hier heer en meester.
Voor mijn operatie was ik altijd met mijn smartphone in de weer. Het was mijn venster op een steeds kleiner wordende wereld. Toen ik 29 juli naar het ziekenhuis ging bleef de telefoon thuis. Eind augustus kwam de telefoon weer in mijn leven, maar in afgeslankte vorm. De Apps van Facebook, Twitter, Instagram en Linkedin zijn verwijderd. Via de Internet-browser op mijn laptop kijk ik nog wel eens op deze Social Media. Niets menselijks is mij vreemd. Ook publiceer ik er mijn blogs.
Maar ik ben inmiddels behoorlijk afgekickt van mijn telefoon. Ik vind het heerlijk.
De eerlijkheid gebied mij wel te zeggen dat er een nieuwe App in mijn leven is. Ze heet Strava. Strava is een website en App waarmee sportprestaties kunnen worden bijgehouden via GPS. De App lijkt voor mij ontworpen, met mijn voorliefde voor landkaarten en statistieken. Ik ga tegenwoordig met de fiets naar de Revalidatiekliniek en ik registreer ieder ritje. Ook korte wandelingen hou ik bij. Strava liegt niet. Soms voel ik me down omdat ik nog zo moeizaam beweeg, maar dan kijk ik op Strava en dan zie ik dat ik nog steeds vooruitgang boek.
Na hersenletsel is er vaak sprake van een verminderde belastbaarheid. In gewoon Nederlands: Je bent sneller vermoeid en het herstel duurt langer dan eerst. Daarbij is er natuurlijk een verschil tussen lichamelijke vermoeidheid en mentale vermoeidheid.
Tijdens mijn revalidatie in de Tolbrug heb ik twee boekjes van de module “Niet rennen, maar plannen” doorgewerkt. De inhoud was confronterend.
Er wordt een onderscheid gemaakt tussen drie soorten gevolgen van hersenletsel.
Lichamelijke gevolgen
Gevolgen op het gebied van denken (cognitie)
Gevolgen op het gebied van gedrag en emoties
Dat er bij mij lichamelijke gevolgen zijn is duidelijk te zien aan de manier waarop ik loop. Dat ik op het gebied van gedrag en emoties ben veranderd is ook helder; Ik ben meer op mezelf gericht, heb minder behoefte aan sociale contacten en toon minder initiatief.
Dat er ook cognitieve gevolgen zijn vind ik moeilijker om te accepteren. Maar de waarheid is dat ik snel ben afgeleid en moeite heb met het echt doorgronden van wat ik lees.
Gelukkig heb ik wel weer meer plezier in het schrijven. En… wie schrijft die blijft.
Eerdere blogs kun je teruglezen in de rubriek Revalidatie.
