
Hersenletsel is er in alle soorten en maten. Niet-aangeboren hersenletsel (NAH) ook.
Toen ik herstelde van de succesvolle hersenoperatie in de zomer van 2019 vond ik vooral dat ik het in vergelijking met anderen in de revalidatiekliniek nog niet zo slecht getroffen had. Daarbij voelde ik me bevrijd van de enorme druk in mijn hoofd.
Het meningeoom dat was weggehaald was namelijk zo groot als een golfbal. Het beïnvloedde mijn lichamelijke coördinatie en gedrag al langere tijd. De neuroloog vertelde dat het om een langzaam groeiende tumor ging. Hij kon er al goed tien jaar zitten.
In het eerste schooljaar na de operatie voelde ik vooral opluchting en lag de focus op mijn lichamelijke herstel. Maar in het tweede jaar maakte ik een periode van depressie door. Daarom volgde ik in het derde jaar de module “omgaan met veranderingen” bij Hersenz. Daarbij werd ik, en ook Ankie, begeleid door Gerty Teunissen van SWZ Zorg. Gerty deed dat echt goed.
In één van de oefeningen teken je je eigen levenslijn.
Voor mij was dit een zeer zinvolle oefening, want je zet op papier wat je eigenlijk wel wist: er is sprake van een leven voor en een leven na de operatie.
(tekst gaat verder onder afbeelding)

Uit: omgaan met veranderingen van Herzenz
Nu ga ik de behandeling weer afsluiten. Mijn leven is anders nu en na de acceptatie kwam ook de waardering voor dat nieuwe leven. Een van de dingen die Gerty me leerde was om ook moeilijke zaken positief te labelen. Ik kan zeggen dat dat inmiddels best goed lukt.
Toch zijn er altijd momenten dat je wordt overvallen door de gedachte dat vroeger alles beter was. Ik ontwikkelde daar zelfs een theorie over. Als je ervan uitgaat dat te veel druk niet goed is voor een mens, maar een beetje druk wel, moet er dus ergens in de tien jaar dat die tumor groeide een ideale periode zijn geweest. Een periode waarin de druk precies goed was. Ik denk ook echt dat dat klopt, want in die tijd had ik een drukke en verantwoordelijke baan en een veeleisende vrijwilligersfunctie. Ik was creatief, actief en altijd in de weer. Maar de tumor groeide en de druk werd te groot.
Terug naar die periode dat de bomen tot in de hemel groeiden wil ik niet meer. Het leven is goed nu.
Maar soms mis ik mijn tumor.
Mooi geschreven Reinoud
Maar één ding is en blijft zo: Je bent een fijn en mooi mens Reinoud! Liefs Femke
Wauw, mooi geschreven Reinoud. Dat schema is herkenbaar, met name het geleidelijke ontstaan. De fases waar je allemaal door heen gaat. Poehhhh … Maar ik heb mijn zegeningen leren tellen. Of zoals jij omschrijft: het leven is goed nu.
Jij verheft relativeren maar niet vergeten tot een kunst Reinoud!
Je bent geweldig.
Je blijft positief!!!! Mooi!!
Een golfbal op zich is niet zwaar om te dragen, het ligt er maar net aan waarmee je hem moet vasthouden en met wie…. ik ben heel blij dat je hem náást je hebt, je ziet ‘m nog wel liggen, maar is niet gevaarlijk. Er nog ’s naar kijken is goed, maar mán, wat is het leven mooi!
Oh, mán!! Wat is het leven mooi hè!
Goed geschreven Reinoud en erg herkenbaar kan ik uit eigen ervaring zeggen.
Jouw mooie inzichten neem ik mee. Lieve groetjes van je nicht Suzanne