Het is 6 september vandaag en ik ben nu 7 nachten thuis. Van 29 juli t/m 30 augustus droeg ik polsbandjes van het Elisabeth-TweeSteden Ziekenhuis te Tilburg, het Jeroen Bosch Ziekenhuis in ‘s-Hertogenbosch en van Revalidatiekliniek de Tolbrug.
Maar vorige week vrijdag heb ik mijn derde polsbandje doorgeknipt en ben ik begonnen met poliklinisch revalideren. Ik doe dat ook bij de Tolbrug en ik ga daar gedurende minimaal 8 weken 2 á 3 keer per week naar toe.
Het is fijn om thuis te zijn, maar het is ook confronterend. Kinderen lopen in en uit, Ankie is weer wat aan het werken en ik beweeg daar een beetje doorheen. De ene dag voel ik me goed, ben ik heel positief en denk ik dat ik heel wat aan kan. Een dag later kan ik me weer lusteloos voelen. Omdat ik nog zo weinig kan en snel moe ben.
Het is gewoon domme pech dat mijn bovenbenen verlamd zijn geraakt tijdens de operatie. Daardoor moet ik opnieuw leren lopen. Ik ben daar wel heel fanatiek in en soms te fanatiek. Na een half uur fysiotherapie ben ik echt kapot. Ik loop in en om het huis al stukjes zonder rollator en ben vandaag met mijn rollator in de winkel geweest, 800 meter hier vandaan volgens Google Maps. Maar lopen kost me veel energie en ik rust en slaap dus veel. Ook hebben we een hometrainer kunnen lenen. De fietsbeweging is fijn, maar ik fiets nooit langer dan een kwartier.
Fysiotherapie staat centraal in de revalidatie, maar er is ook aandacht voor ergotherapie, psychologie en maatschappelijk werk. Voor Ankie is het ook geen makkelijke tijd geweest en we hebben nog een lange weg te gaan. We voelen ons wel heel erg gesteund door onze vijf zoons en de mensen om ons heen.
Ik moet niet vergeten dat ik nog maar zes weken geleden een pittige hersenoperatie heb gehad. Op 11 juli (in de eerste week van de zomervakantie) hoorde ik pas van die tumor en op 30 juli ben ik geopereerd. In de periode daartussen ben ik even danig in de war geweest en kreeg ik rustgevende medicatie. Gelukkig is dat allemaal weer afgebouwd. Inmiddels is het schooljaar weer begonnen, maar ik doe even niet mee. Eerst beter worden!
De deskundigen zeggen dat ze pas over een jaar iets kunnen zeggen over blijvende hersenschade. Daar waar die tumor zat, zit nu een holte en het is de vraag of de hersenen zich weer terug gaan vormen. Zelf ervaar ik wel meer ruimte. Ik wil ook graag mijn hoofd weer gebruiken. Ik lees de krant, luister muziek en heb interesse in de wereld om mij heen. Maar ik ben heel snel moe. Een gesprek met één persoon kan ik goed voeren, een gesprek met meerdere personen vind ik moeilijk.
Een revalidatiearts vertelde mij dat revalideren een proces van vallen en opstaan is. Maar een belangrijke les is dat je zelf niks kapot kunt maken. Een les waar ik me op een mindere dag aan vasthoudt.
Morgen weer een dag. Zonder polsbandje.
Heavy stuff Reinoud! Chapeau voor jouw inzet. Veel sterkte in dit pittige traject. Liefs van Karin van Gent.
Wie weet kun je weer een stukje carnaval meepikken komend jaar?
Revalidatie is topsport. Je balanceert op het randje, juist om het maximale uit jezelf te kunnen en willen halen. Mentaal loop je onderweg tikken op, maar juist in zo’n programma weet je dit een plek te geven en ga je stap voor stap een nieuwe fase in, op zoek naar dat ultieme herstel. Haalbare doelen voor jezelf stellen, al dan niet gepusht door anderen of door jezelf, helpt je door dit traject. De sportmentaliteit wordt aangesproken, maar bewaak jouw eigen grenzen hierin. Op naar herstel, voor nu en in de toekomst!
Dikke knuffel voor je, jongen. Zet ‘m op!
Hoi Reinoud,
Heel veel sterkte en succes met de revalidatie. Overtrek jezelf niet, en accepteer dat revalidatie (veel) tijd kost.
Ook al zal dat soms moeilijk zijn.
Misschien heb je van Rob gehoord dat ik dit traject ooit van zeer nabij heb meegemaakt, waardoor ik erg met je meeleef.
Tot binnenkort!
Heel veel sterkte voor jullie allemaal met het herstel, ik vind het bijzonder voortvarend gaan, maar ik besef wel dat ik er niet midden in zit. Goed bezig saampjes!!!!!!
Een dappere held, dat ben je.
Dikke zoen.
Knuffel voor jullie kids en voor Ankie
Hey Reinoud,
Fijn om te lezen dat je weer thuis bent en hard aan het werken bent voor herstel.
Veel sterkte en succes de komende periode.
Vorige week zijn we weer gestart met 2 klassen van Schoolfirst. Iedere eerste stap is moeilijk en dat merk ik ook bij veel deelnemers. Ze moeten er echt even inkomen.
Verschillende deelnemers sturen je groetjes en beterschap!
Groetjes Claudia
Groetje Claudia Verberk
Hey Reinoud,
Heel veel beterschap jongen!. Snel weer erboven op komen zodat we op familiedagen weer veel plezier met elkaar kunnen beleven!
Hoi Reinoud,
Fijn dat je weer thuis bent. Pittig wat je doormaakt. Alle goeds in dit intense herstelproces wensen we jullie weer toe. Groet
Hans en Astrid
wow!
kleine stapjes vooruit maar wel de goede richting in,af en toe even stilstaan om op adem te komen, maar nog steeds op de goede weg!
Trots op jou!/jullie!!!
Hallo Reinoud,
Zo dat is niet niks zeg. Wat is er veel gebeurd de afgelopen weken en alles verandert weer. Logisch dat je/jullie tijd nodig hebben om alles te verwerken. Fijn dat er zoveel progressie is. Goed dat je zo doorzet. Het is vallen en opstaan. En dat is niet altijd makkelijk. Veel sterkte toegewenst aan jullie allemaal. Liefs Judith