Op Spotify is onder het profiel Reinoud van Uffelen de afspeellijst Dylan te vinden. Symbolisch, maar vooral fijne muziek om rustig te beluisteren. Neem je tijd. Rustig aan.
Een afspeellijst is nooit klaar.
Hij groeit nog iedere dag. Rustig aan, dan breekt de succeslijn niet.
Ik wilde net een stukje gaan wandelen toen een volger mij vroeg.
“Graag een nutteloos
verhaal over veldrijders die etappes wonnen in de Tour.”
Eigenlijk had ik een verhaal over wielrenners uit het voormalige
Tsjechoslowakije in de planning, maar dat kon ook wachten.
Ik ging op zoek naar een fijn lijstje, maar kon deze niet vinden. Maar met wat hulp kwam ik toch op wat mooie namen.
Adrie van der Poel
natuurlijk. De vader van Mathieu en de schoonzoon van PouPou. Hij was
wereldkampioen veldrijden en won 2 touretappes. Ook won hij meerdere
klassiekers waaronder de Ronde van Vlaanderen.
Roger de Vlaeminck.
Als Belg mag hij ook gewoon in mijn lijstje, maar ik zag dat hij drie keer mee reed,
maar geen etappes won en3 keer opgaf. Jammer Roger.
Zdeněk Štybar uit Tsjechië.Hij
won 5 maal de wereldtitel in het Veldrijden en won een Touretappe in 2015. En….
Hij werd geboren in 1985 dus in Tsjechoslowakije
Lars Boom In 2008 werd hij
wereldkampioen veldrijden en Nederlands kampioen wielrennen. Daarna won hij nog
een touretappe in 2014 maar leek zijn carrière ook als een nachtkaars uit te
gaan.
Wout van Aert, sinds vandaag
Marianne Vos,
want wielrennen is allang geen mannensport meer.
Ik vergroot graag dingen uit en dacht aan Hennie Stamsnijder, want hij had een zoon die wielrenner werd. . Maar hij mag niet op het lijstje. Zijn zoon reed nooit de Tour de France.
Als ik het lijstje nog mocht uitvergroten tot sporters die
ook in een andere sport uitblonken zou ik Eric
Heiden nog kunnen overwegen. Maar hij won nooit een etappe. Jammer Eric!
Een volger vertelde me ook dat Julian Alaphilipe ooit in het veld reed, maar ik kon op Wikipedia niks vinden.
Maar ik vind het zo al een fijn lijstje.
En wat vond ik de reactie van onze Dylan Groenewegen fijn. “De sfeer is goed in die ploeg” zei Rob Harmeling, oud-winnaar in Bordeaux. “Hij baalde dat hij niet won, maar was blij voor zijn ploeggenoot.”
Gefeliciteerd Dylan. Je ploeggenoot staat nu in een fijn lijstje
Vanmorgen op de fiets op weg voor werk ontmoette ik een fijne vent. Heel toevallig, want ik was mijn laptop vergeten en terug naar huis gefietst om deze te halen. Ik was op weg naar Weener XL, maar ik was dus wat later dan normaal.
De Fijne vent in kwestie kruiste mijn weg. Hij was ook op
weg voor werk. Om precies te zijn ging hij naar Brabant Wonen. Hij reed op een
OV-fiets.
Ik was hem al eens eerder toevallig tegengekomen. Dat was in
2013 op de Waalbrug in Nijmegen. We zagen elkaar toen. Maar er was geen gesprek.
Er zat een snelweg tussen ons in.
Vanmorgen begon het gesprek meteen. Maar al snel zei de
fijne vent. “Reinoud eerst een hand”.
We hadden elkaar dit jaar toevallig ook al op 25 april
gezien. Het was tijdens een door de fijne vent georganiseerde SOEP Expertmeeting
bij Einder Communicatie.
Daar stelde hij mij voor aan Susanne Geuze. Ik werd
voorgesteld als de jongen die in 1986 een boekpresentatie hield over het boek
de Engelandvaarders van K. Norel. “Reinoud deed dat geweldig, maar hij heeft
dan ook een hele fijne slis.”
De expertmeeting was leuk, al werd de soep niet zo heet gegeten als die werd opgediend. Later kreeg ik van Susanne nog wel 10 tips om een goede blogpost te schrijven. (Hier)
Ik schreef de afgelopen twee maanden veel en vandaag weer
eens een blogje.
Een blogje over een ontmoeting met een fijne vent.
En de prijsvraag is. Wie was de fijne vent in het boek van K. Norel.
Na een korte afwezigheid begon ik op 15 mei 2017 aan mijn re-integratie op het Koning Willem I College en wel op de afdeling Educatie in de Sint-Jorisstraat.
Mijn fiets parkeerde ik in de gemeentelijke fietsenstalling op de Wolvenhoek.
Wat een geweldige uitvinding van de gemeente ’s-Hertogenbosch dacht ik. De fietsenstalling is niet alleen gratis, maar je krijgt er nog een glimlach bij ook en de dienstdoende ambtenaar wenste mij een fijne dag.
Fijne dag!
Vol goede moed ging ik dan ook aan het werk, deze dag kon al niet meer stuk. Ik ging werken als opleidingsdecaan en nieuwkomers adviseren en ondersteunen bij hun inburgering en kennismaking met het Nederlandse onderwijs.
Nu zijn we anderhalf jaar verder en tegenwoordig komen er minder mensen op gesprek. Steeds meer mensen stromen door binnen onze school.
Mijn re-integratie ging met vallen en opstaan. Vaak legde ik de lat te hoog en als je dat doet, dan kom je jezelf weer tegen.
In de afgelopen anderhalf jaar heb ik hier heel wat nieuwkomers gesproken en soms vond ik die gesprekken heel moeilijk. Ik werk al vanaf 1994 in het onderwijs, maar heb moeten wennen aan deze voor mij nieuwe doelgroep. De levensverhalen grepen me soms aan en in mijn functie van decaan voelde ik mij vaak ook de poortwachter van het Nederlands onderwijssysteem. Een systeem dat niet altijd even flexibel is. Ik heb zeker een aantal mensen verder kunnen helpen, maar moest ook vaak nee verkopen.
Maar wat ik nog iedere dag leuk vind is dat eigenlijk ieder gesprek wordt afgesloten met “Fijne dag”. Soms dacht ik dat het één van de eerste dingen was die mensen leerden in Nederland.
Dat is wat ik van mijn contacten met nieuwkomers heb geleerd. Ook als het tegenzit en na afloop van een moeilijk gesprek wens je elkaar gewoon een fijne dag.
Want dat is toch waar het uiteindelijk allemaal omgaat.