3 maal is scheepsrecht zei Dylan Groenewegen en dat is een waarheid als een koe. Het was zijn derde kans deze Tour op een etappeoverwinning en hij pakte die kans.
Maar het was al zijn vierde etappezege in de Tour. Ook in 2017 en 2018 won hij etappes. Daarmee komt hij op gelijke hoogte met Laurent Jalabert.
In mijn hoofd maak ik altijd gekke verbindingen en ik verbond Jalabert met de finishplaats van vandaag. Saint-Etienne. Bij Saint Etienne denk ik ook altijd aan de voetballer John Rep, maar dus ook aan de wielrenner Laurent Jalabert.
Jalabert won 4 etappes in de Tour, 2 maal de groene puntentrui en in zijn nadagen ook 2 maal de bolletjestrui. Hij was geen echte klimmer.
Ik herinnerde me een heroïsche etappe in de Tour de France naar Saint-Etienne. Maar toen ik op Google intikte Jalabert en de plaatsnaam vond ik een overwinning in Paris-Nice in 2002. Die heroïsche etappe die ik me herinnerde finishte niet in Saint Etienne maar in Mende. De etappe begon wel in Saint-Etienne.
Vervolgens lees ik dan het wedstrijdverslag uit de Volkskrant en zie ik een filmpje op YouTube. Daarna ben ik blij dat ik weet hoe het echt zit
Hiermee is maar bewezen dat ik me veel, maar niet alles kan herinneren. Mijn vrouw zegt dan dat dat niet erg is. Je kunt niet alles onthouden.
Jalabert won de groene trui in 1995 voor de tweede keer. Dat jaar werd hij ook vierde in het eindklassement van de Tour en won hij de Ronde van Spanje.
Nutteloze statistiek, maar leuk om te weten. En goed om te beseffen dat je niet alles hoeft te onthouden.
Morgen is het 14 juli.