In de krant las ik dat de mensen in Idlib zich schuilhielden tegen de bommen in boomgaarden.
Ik werd verdrietig van het nieuws. “Kan die oorlog nou nooit stoppen.” dacht ik. Toen moest ik denken aan een zinnetje uit een kinderliedje van de Nederlandse zanger Harry Jekkers.
“We zitten in de boomgaard, Papa is er niet.”
Bij dat liedje moet ik altijd denken aan mijn eigen Papa die in 2013 overleed. Mijn vader werkte op een basisschool en had Harry Jekkers in de klas.
Ik zou nog wat verdrietiger kunnen worden, maar ik werd juist vrolijker. Ik heb fijne herinneringen aan mijn Papa.
Ik dacht verder aan het woord Boomgaard. Het is eigenlijk een heel mooi woord. Het woord bestaat uit twee woorden. Boom en Gaard. Wat een boom is weet iedereen denk ik. Een gaard is een oud Nederlands woord. Het is een tuin met een hek er om heen. Ik las dat net in het woordenboek. Ik wist dat niet. Om de meeste boomgaarden die ik ken staat geen hek.
De boomgaarden in Idlib zijn olijvenboomgaarden. Boomgaarden in Nederland zijn meestal fruitboomgaarden. In het gebied tussen Maas en Waal vind je er veel. Het jongetje uit het liedje zat in een kersenboomgaard.
Het is een heel mooi liedje vind ik.
Hieronder vind je de link en de tekst van het liedje.
We zitten in de boomgaard
Papa is er niet
We eten rode kersen
En ik zing het kersenlied
Mama draagt haar ketting
Die ze kreeg van pap
Langzaam kleuren onze lippen
Bloedrood van het sap
De zon schijnt op de ketting
De kralen zijn van glas
Wat zou ik graag willen
Dat mijn papa er weer was
Volgende week verschijnt mijn laatste verhaaltje dit schooljaar. Eind augustus ben ik er weer.
Ik schrijf in eenvoudig Nederlands. Als je deze verhaaltjes niet per WhatsApp wilt ontvangen app dan UIT.